Milić od Mačve bio je jedan od najpoznatijih srpskih slikara XX veka.Rođen je 30.oktobra 1934.godine u Mačvanskom Belotiću.Danas se navršava 15.godina od smrti Milića od Mačve,umro je 08.decembra 2000.godine u Beogradu.
Milićevo pravo ime bilo je Milić Stanković ali je široj javnosti više poznat pod svojim umetničkim pseudonimom Milić od Mačve, značenja da je poreklom iz Mačve, oblasti u severozapadnoj Srbiji čiji je najveći grad Šabac.
Srednjoškolsko obrazovanje je završio u Šabačkoj gimnaziji. Diplomirao je na Akademiji likovnih umetnosti (danas, Fakultet likovnih umetnosti) 1959. godine. Nakon toga je bio na studijskom boravku u Parizu. Prvu samostalnu izložbu otvorio je 1. septembra 1959. u Beogradu. Prvu samostalnu izložbu u inostranstvu imao je 1964. godine u Ženevi. Član je ULUS od 1960. godine. Tokom 1964. i 1965. godine živeo je i radio u Parizu, potom u Beogradu, Briselu, Belotiću, na Zlatiboru i na Pirosu (Grčka). Bio je jedan od 13 članova društva „Medijala“. Članovi grupe bili su: Olja Ivanjicki, Miro Glavurtić, Vladimir Veličković, Kosta Bradić, Ljuba Popović, Dado Đurić, Milić od Mačve, Vladan Radovanović, Uroš Tošković, Milovan Vidak, Siniša Vuković i Svetozar Samurović.
Na njegovim slikama dominiraju lebdeći balvani po kojima je naročito poznat, zatim užarene lopte i sante leda. Njegovi uzori u slikarstvu bili su Boš, Brojgel, Ivan Generalić i Salvador Dali, a za njegovo slikarstvo bi se moglo reći da je svojstvena mešavina figurativnog nadrealizma i naivne umetnosti. Osim slikanja bavio se i arhitekturom (projektovao je i sagradio tri ateljea), vajarstvom i pisanjem poezije.
Imao je specifičan stil odevanja: crni plašt sličan mantiji, crnu beretku i štap nalik na vladičanski.
Devedestih godina XX veka istupao je u javnosti kao zastupnik Srpske autohtonističke škole koja smatra da su Srbi najstariji narod na svetu. Verovao je u Teslino tajno oružje i pominjao ga u vidu pretnje „ako samo jedna bomba padne na Beograd…“[1]. Bio je protivnik Srpske akademije nauka i umetnosti i predlagao da se nekim akademicima oduzmu doktorske titule. U nekim krugovima važio je za jednog od najvećih srpskih rodoljuba.
Gradu Kruševcu ostavio je oko 130 slika, uglavnom ulja na platnu, uz nekoliko akvarela i grafika.
Njegova ćerka je poznata multimedijalna umetnica Simonida Stanković.
Preminuo je 8. decembra 2000. godine i sahranjen u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.