Sečenjem slavskog kolača i priredbama učenika škole u Srbiji danas obeležavaju školsku slavu Svetog Savu, u čast prvog srpskog arhiepiskopa i prosvetitelja.
Praznik Sveti Sava je ustanovljen za školsku slavu 1840. godine, na predlog Atanasija Nikolića, rektora Liceja iz Kragujevca. Kao školska slava proslavljao se sve do 1945. godine, kada je ukinut odlukom tadašnjih vlasti.
Gotovo pola veka Sveti Sava bio je je „proteran“ iz škola, a 1990-ih godina ponovo se vraća kao školska slava.
Sveti Sava se smatra začetnikom srpske srednjovekovne književnosti, stoga je zaštitnik prosvetnih ustanova.
Sava je rođen kao Rastko Nemanjić, 1169. godine kao najmladi sin srpskog župana Stefana Nemanje.
Odrekao se svetovnog života i zamonašio kao veoma mlad, oko 1192. godine, na Svetoj gori u ruskom manastiru Sveti Pantelejmon.
U Nikeji je 1219. od vizantijskog cara Teodora Laskarisa i vaseljenskog patrijarha Manojla i Haritopula izdejstvovao autokefalnost (samostalnost) srpske crkve i srpsku arhiepiskopiju.
Umro je u Trnovu 25. januara 1236. godine, na povratku iz hodočašća u Jerusalim, posle jedne diplomatske misije za Bugarsku arhiepiskopiju.
Prema zapisima iz tog vremena, glas o smrti Rastka Nemanjića stigao je u Srbiju 27. januara, pa se u SPC na taj dan služe liturgije.
Njegove mošti su iz Trnova prenete u Srbiju i sahranjene u manastiru Mileševi 6. maja 1237. godine.
U vreme Banatskog ustanka, 1594. godine, veliki vezir Sinan paša naredio je da se mošti Svetog Save odnesu iz manastira Mileševe i spale u Beogradu, na Vračaru. Danas je tu hram Svetog Save.